ഇന്ത്യ 73 ആം റിപ്പബ്ലിക്കിന്റെ നിറവിൽ

ഒരു പുതിയ ദശകത്തിന്റെ ആദ്യ വർഷത്തിൽ തന്നെ നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ 76 വർഷവും, ഇന്ത്യയുടെ 73 വർഷവും ഒരു റിപ്പബ്ലിക്കായും നാം അടയാളപ്പെടുത്തും. പക്ഷേ നിരവധി ചോദ്യങ്ങളുടെ മുന്നിൽ അപഹാസ്യരായി മാറാൻ ചിലർ ഇവിടെയുണ്ട്. ഇത് ഒരു സാധാരണ ഇന്ത്യക്കാരനെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണ് പറഞ്ഞു വരുന്നത്. സ്വാതന്ത്ര്യലബ്ധിക്കുശേഷം 75 വർഷവും, അതുപോലെ ഇന്ത്യ ഒരു റിപ്പബ്ലിക്കായി മാറി 72 വർഷത്തിനുശേഷവും, ആവേശഭരിതരായി നമ്മുടെ നേട്ടങ്ങൾ ഏകീകരിക്കുന്നതിനുപകരം, നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികളും നേതാക്കളും ഭരണഘടനാ ചട്ടക്കൂടുകളും സ്വപ്നം കണ്ട ഇന്ത്യയാണോ ഇന്നുള്ളത് എന്ന ചോദ്യം ആലോചിക്കാൻ നാം നിർബന്ധിതരാകുന്നു.
.
ഇപ്പോൾ നാം ഒരു ക്രോസ്റോഡിലാണ് നിൽക്കുന്നത്. അവിടെ ധാരാളം ഇന്ത്യൻ പൗരന്മാർ അവരുടെ നിയമപരമായ നിലയെയും, ഭാവിയെയും കുറിച്ച് ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നുണ്ട്
. കൂടാതെ ഇന്ത്യൻ സമൂഹത്തിന്റെ തുടർച്ചയായ മതേതരവും സമഗ്രവുമായ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചും ആശങ്കയുണ്ടവർക്ക്‌. രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ഭൂരിപക്ഷവും, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് നിരക്ഷരരും, ഭൂരഹിതരും, പിന്നോക്കക്കാരും, ഒരു കൂട്ടം പട്ടികജാതിക്കാരും പട്ടികവർഗ്ഗക്കാരും രാജ്യത്ത് അവരുടെ നിയമപരമായ ഐഡന്റിറ്റിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ നിർബന്ധിതരായിട്ടുള്ള സന്ദർഭം കൂടിയാണിത്. ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖം ഇങ്ങനെയാണല്ലോ വായിക്കപ്പെടുന്നത്: നാം, ഇന്ത്യയിലെ ജനങ്ങൾ ……… മതേതര, ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപ്പബ്ലിക്, അതിലെ എല്ലാ പൗരന്മാർക്കും സുരക്ഷിതത്വം….ഇങ്ങനെ നീളുന്ന ആധികാരിക വിജ്ഞാപനങ്ങൾ നിറയുന്ന ഭരണ വ്യവസ്ഥ ഇവിടെ വായിക്കാനും, ഓർത്തെടുക്കാനും കാരണങ്ങൾ നിരവധിയാണ്.

രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ന്യൂനപക്ഷ സമൂഹം കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വർഷത്തിനിടെ നിരവധി വെല്ലുവിളികൾ നേരിടുന്നവരാണ്. ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായെങ്കിലും, ഇന്ത്യയുടെ ഭാഗമാകുക എന്ന കഠിന യാഥാർത്ഥ്യവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ അവർ കഠിനമായി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണിന്ന്. അവർ ഭൂരിപക്ഷ ശക്തികളാൽ ഭരിക്കപ്പെടുന്നവരാണ്. ഇതാകട്ടെ എല്ലായ്പ്പോഴും ഭരണഘടനക്കും, ജനങ്ങൾക്കും വിരുദ്ധമായ സമീപനങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നു. വലതുപക്ഷ ഗവൺമെന്റിന്റെ പ്രവർത്തനമാണിതെന്ന് ധാരാളം ഇന്ത്യക്കാർ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, ഇത് എങ്ങനെ സംഭവിച്ചു, ആരാണ് ഇത് സംഭവിക്കാൻ അനുവദിച്ചത്? ഇന്ത്യ എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു യഥാർത്ഥ മതേതര റിപ്പബ്ലിക്കായിരുന്നോ എന്ന് കൂടുതൽ സെൻസിറ്റീവും ആശ്ചര്യകരവുമായ ഒരു ചോദ്യത്തിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കുന്നു.

ഇന്ത്യൻ പൗരന്മാർ തമ്മിലുള്ള സങ്കീർണ്ണമായ മാനുഷികവും സാമൂഹികവുമായ ബന്ധങ്ങൾ ആർക്കും നിഷേധിക്കാനാവില്ലയെന്നത് യാഥാർത്ഥ്യമാണ്. ആവശ്യമുള്ള സമയങ്ങളിൽ അവർ പരസ്പരം പങ്കുവയ്ക്കുകയും, പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവർ പ്രതികൂല സമയങ്ങളിൽ പരസ്പരം ഒരുമിച്ച് നിൽക്കുന്നു. കൊളോണിയൽ യജമാനന്മാർ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത സമുദായങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഇന്ത്യയിൽ മാറ്റം വരുത്തുകയും, കലാപങ്ങൾ അഴിച്ചു വിട്ട സമയത്ത് സഹോദരങ്ങളായി നൂറ്റാണ്ടുകളായി നിലനിൽക്കുകയും, പൊരുതുകയും ചെയ്തു. സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യ തങ്ങളുടെ എല്ലാ പൗരന്മാർക്കും അവരുടെ ജാതിയും മതവും നോക്കാതെ ഒരേ നിലയിൽ സ്ഥാനങ്ങൾ നൽകുമെന്ന് അനുമാനിക്കപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും യാഥാർത്ഥ്യം തന്നെ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. ഗാന്ധി ഒരു സ്വരാജിനായി തന്നെ വാദിച്ചു കൊണ്ട് യംഗ് ഇന്ത്യയിൽ എഴുതിയതിയിരുന്നു. അത് നീതിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള എല്ലാവരുടെയും ഭരണം ആയിരിക്കുമെന്ന് എല്ലാവരും പ്രതീക്ഷിച്ചു.അദ്ദേഹത്തിന്റെ വരികൾ ഇങ്ങനെ : ‘ ഹിന്ദ് സ്വരാജ് എല്ലാ ആളുകളുടെയും ഭരണമാണ്, നീതിയുടെ ഭരണം.(യംഗ് ഇന്ത്യ – 16.4.1931

സഹിഷ്ണുതയുടെയും, സഹവർത്തിത്വത്തിന്റെയും മനോഭാവം വളർത്തിയെടുക്കുന്നതിനുപകരം, നമ്മുടെ നേതാക്കൾ ഇന്ത്യയുടെ ‘മതേതര’ സ്വത്വത്തെ കാഹളം മുഴക്കി, വാസ്തവത്തിൽ അത് കപട-മതേതര മതേതരമല്ല. എല്ലാ കമ്മ്യൂണിറ്റികൾക്കും ഒരു ലെവൽ പോലെ ഒന്നും നൽകിയിട്ടില്ല. രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ ദുരവസ്ഥയിൽ ധാരാളം മുതല കണ്ണുനീർ ഒഴുകുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയും കാര്യങ്ങൾ ശരിയാക്കാൻഇന്ത്യയിലെ മതേതര ശക്തികൾ
വിശാലമാക്കിയില്ല. ഇപ്പോൾ സംഭവിക്കുന്നത് ആരെയും വിഷമിപ്പിക്കേണ്ടതില്ല, കാരണം ഇത് സംഭവിക്കുന്നത് വലിയൊരു ശതമാനം വിദ്യാസമ്പന്നരായ ഇന്ത്യക്കാരുടെ സങ്കീർണതയോ അഭാവമോ ആണ്. മതേതര പാർട്ടികൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവർ അധികാരത്തിലിരുന്നപ്പോൾ, അവർ ഒരിക്കലും കഠിനമായ ഹിന്ദുത്വ ഘടകങ്ങളിൽ വാഴാൻ ശ്രമിച്ചില്ല. വാസ്തവത്തിൽ അവർ എല്ലാ മതങ്ങൾക്കും തുല്യാവകാശങ്ങൾ നൽകിക്കൊണ്ട് അവരെ ആകർഷിക്കുകയും, പരിഹസിക്കുകയും ചെയ്തു. അല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഇന്ത്യയും ഒരു ഹിന്ദു രാഷ്ട്രമാകണമെന്ന് അവർ ആഗ്രഹിച്ചു. ഒരു സ്ഥിരീകരണ നടപടിയും അവർ സ്വീകരിച്ചിട്ടില്ല.

ഇന്ത്യയെ ഒരു ഹിന്ദു രാഷ്ട്രമായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിൽ ആർക്കും ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല, പക്ഷേ അത് ഒന്നായിരിക്കണം, അത് സമുദായങ്ങളോട് സഹിഷ്ണുത പുലർത്തുകയും സഹവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാകണം. ഒരു സമുദായത്തെ അരികുകളിലേക്ക് തള്ളിവിടുകയും അതിൽ ആഹ്ലാദിക്കുകയും ചെയ്യരുത്. വാസ്തവത്തിൽ, ഹിന്ദു രാഷ്ട്രം യഥാർത്ഥ ധർമ്മ രക്ഷകനാകാം. അത് പാശ്ചാത്യ ലോകത്തിന് വെളിച്ചത്തിന്റെ ഒരു ദീപമാകാം, പാശ്ചാത്യ സങ്കൽപ്പങ്ങൾ അനുസരിച്ച് വിവിധ സമുദായങ്ങൾക്കിടയിൽ സഹവർത്തിത്വത്തിന്റെയും, സഹിഷ്ണുതയുടെയും യഥാർത്ഥ ചൈതന്യവും തത്വങ്ങളും നടപ്പിലാക്കാൻ എല്ലായ്പ്പോഴും ഇവർക്ക്‌ സാധ്യമാകാം. കഴിഞ്ഞ രണ്ട് പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ ധാരാളം ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസമുള്ള ഇന്ത്യക്കാർ ബിജെപിയെ അനുകൂലിച്ച് തങ്ങളുടെ വോട്ടുകൾ പ്രയോഗിച്ചു. ഒരു യഥാർത്ഥ ഹിന്ദു ഇന്ത്യക്കാരനാണെന്ന് സ്വയം തെളിയിക്കാൻ ഈ സഹതാപവും പിന്തുണയും ഉണ്ടായിരിക്കാം. അവർ ചെയ്യുന്നത് അവരുടെ രാജ്യത്തോടുള്ള സ്‌നേഹം കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് അവരുടെ ഹൃദയത്തിനുള്ളിലെ മൃദുലമായ ഇടം ഹിന്ദുത്വത്തെ ഓർമിപ്പിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ ഹൃദയത്തിനുള്ളിൽ.

അവരുടെ ശതമാനം 33 ശതമാനത്തിന്റെ നിസ്സാരമായ ഭാഗമാണെങ്കിലും മറ്റുള്ളവരെ സ്വാധീനിക്കുന്നതിൽ അവ വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു. അതെ, വിദ്യാസമ്പന്നനും മതേതരനും മുന്നോട്ടുള്ളവനും ലിബറൽ വ്യക്തിയുമാണെന്ന് അവർ അവകാശപ്പെടുന്നതെന്തായാലും, അവരുടെ ഹൃദയത്തിനുള്ളിൽ ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികളാണെന്നും രാജ്യത്തെ ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെയോ പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങളെയോ കുറിച്ചോ ശ്രദ്ധാലുക്കളാണെന്നും തെളിയിക്കുന്നതാണ് അവരുടെ ദുരവസ്ഥ.

മുസ്‌ലിം നേതാക്കൾ അല്ലെങ്കിൽ പ്രതിനിധികൾ എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന പുരോഹിതന്മാർ, മതനിരപേക്ഷ പാർട്ടികൾ നിശ്ചിത മുസ്‌ലിം ഘടകങ്ങളെ ഓർമിപ്പിച്ചു. ഈ മനോഭാവം ഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെ ചെലവിൽ ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്നതിൽ വിലപിക്കാൻ ഹിന്ദുത്വ ശക്തികളെ സഹായിക്കുകയും തന്മൂലം തങ്ങൾക്ക് നേട്ടങ്ങൾ കൊയ്യുകയും ചെയ്തു.

*ഇന്ത്യയിലെ മുസ്‌ലിംകൾ*

വിദ്യാഭ്യാസ പിന്നോക്കാവസ്ഥ കൂടാതെ മുസ്‌ലിം സമൂഹവും 1947 മുതൽ സാമ്പത്തിക തകർച്ചയെ അഭിമുഖീകരിച്ചവരാണ്. എന്നിരുന്നാലും, 70 കളിലെ മിഡിൽ-ഈസ്റ്റ്നൊപ്പം കൈയ്യിൽ ഒരു ഷോട്ട് ലഭിച്ചു. 1980 കൾ വരെ, നൈപുണ്യമുള്ള സംരംഭകരായി സമൂഹം തെളിയിച്ച നഗരങ്ങളിൽ നടന്ന കലാപങ്ങൾ മൂലം അതിന്റെ സാമ്പത്തിക നട്ടെല്ല് തകർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. മതേതര പാർട്ടികൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവർ കേന്ദ്രത്തിലും സംസ്ഥാന തലത്തിലും അധികാരത്തിലിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഈ കലാപങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും സംഭവിച്ചത്. 70 കളുടെ പകുതി മുതൽ, സമൂഹം അതിന്റെ സാമ്പത്തിക നേട്ടങ്ങൾ ഏകീകരിക്കുകയും വിദ്യാഭ്യാസ, സാമൂഹിക അഭിവൃദ്ധിയിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ മുന്നേറുകയും ചെയ്തു. 90 കൾ മുതൽ സാമ്പത്തിക ഉദാരവൽക്കരണം സമൂഹത്തെ വലിയ തോതിൽ സഹായിച്ചു. ഇപ്പോൾ നിരവധി യുവ ടെക്നോക്രാറ്റുകൾ വിവിധ എം‌ എൻ‌ സികളിൽ അർത്ഥവത്തായ ജോലികൾ കണ്ടെത്തി. കാരണം സർക്കാർ മേഖലയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി എല്ലാവർക്കും ഒരു കളിക്കളം സജ്ജമാക്കിയിരുന്നു. ഈ സാമ്പത്തിക സ്വാതന്ത്ര്യം അതിന്റെ വിജയങ്ങൾ കൂടുതൽ ഏകീകരിക്കാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്തതിന് ഇപ്പോഴത്തെ തലമുറ തെളിവാണ്. വിഭജനത്തിന്റെ ബാഗേജിൽ ഭാരം ചുമക്കാത്തതും സാമൂഹികമായും വിദ്യാഭ്യാസപരമായും അധികാരമുള്ള ഒരു തലമുറയാണിവർ , ശത്രുക്കളെ തുല്യനിലയിൽ ഏറ്റെടുക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഇതെല്ലാം. ജീൻസും ഹിജാബും ധരിച്ച് താടിയും വ്രതവും പാലിക്കുന്ന ഒരു തലമുറ, വിദ്യാഭ്യാസം വിമോചനത്തിനുള്ള വാതിലുകൾ തുറക്കുന്നു എന്ന പഴഞ്ചൊല്ല് യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നു. രാജ്യത്തിന്റെ മതേതര ചട്ടക്കൂടിന്റെയും അതിന്റെ സ്വന്തം മത സ്വത്വത്തിന്റെയും ഭാഗമാകാൻ അഭിമാനിക്കുന്ന ഒരു തലമുറയാണ്. ഇരുവരും തമ്മിലുള്ള ഒരു പാത കണ്ടെത്തുന്നതിൽ പൊരുത്തപ്പെടെണ്ടതുണ്ട്. നിലവിലെ സാഹചര്യത്തിൽ, ഉറച്ചുനിൽക്കാനും നമ്മുടെ മതേതര ജനാധിപത്യ റിപ്പബ്ലിക്കിനെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിനായി പ്രവർത്തിക്കാനും, ഉത്തരവാദിത്വം വിവിധ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്കാണ്. ഒരു സമൂഹത്തെയും രാഷ്ട്രീയത്തെയും സ്ഥാപിക്കുന്നതിനായി പ്രവർത്തിക്കുകയെന്നത് നിസ്സാര നേട്ടങ്ങളെ ആശ്രയിക്കാതെ തത്ത്വങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ രാജ്യം ശക്തമാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അതിന്റെ ഭരണഘടനയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളതും അതിന്റെ സ്ഥാപക പിതാക്കന്മാർ ബാധ്യസ്ഥരുമാണ്. കൂടാതെ, മുസ്‌ലിംകൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രധാന വിഷയങ്ങളിൽ അവരുടെ വീക്ഷണം ആത്മപരിശോധന നടത്തുകയും മാറ്റുകയും വേണം. വിദ്യാഭ്യാസം നേടുന്നതിലും ഇസ്‌ലാമികമല്ലാത്ത ആചാരങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുന്നതിലും സകാത്ത് വഴി സൃഷ്ടിക്കുന്ന കമ്മ്യൂണിറ്റി ഫണ്ടുകൾ നന്നായി വിനിയോഗിക്കുന്നതിലും ഒരു കമ്മ്യൂണിറ്റി മനസ്സ് വളർത്തുന്നതിലും അവർ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അവിടെ ആദ്യം അവനെയും കുടുംബത്തെയും പരിഷ്കരിക്കുക, തുടർന്ന് സമൂഹത്തെ പരിഷ്കരിക്കാൻ മുന്നോട്ട് വരണം. കമ്മ്യൂണിറ്റിയുടെ നേതാവാകുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ പ്രൊഫഷണലായും പ്രതിബദ്ധതയോടെയും വേണം.
ഈ ലക്ഷ്യങ്ങൾ എത്തിക്കുന്നതിന് പുരോഹിതന്മാർക്ക് നിർണായക പങ്ക് വഹിക്കാൻ കഴിയും. ആദ്യം, വിവിധ വിഭാഗങ്ങളിലെ സമൂഹത്തെ ശുദ്ധീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, രണ്ടാമതായി, മതപരമോ സാമ്പത്തികമോ സാമൂഹികമോ രാഷ്ട്രീയമോ ആകട്ടെ എല്ലാ മേഖലകളിലും സമൂഹത്തെ നയിക്കുക. രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നതിനുപകരം അവരുടെ അനുയായികളിൽ വലിയൊരു ശതമാനവും അവരെ സ്ഥിരമായി പിന്തുടരുന്നു. അതിനാൽ, സമുദായത്തിന്റെ പുരോഗതിക്കും ശാക്തീകരണത്തിനുമായി സാധ്യമായ ഒരു റോഡ് മാപ്പ് തയ്യാറാക്കാൻ അവർക്ക് കഴിയുന്നുവെങ്കിൽ, അവർക്ക് തൊഴിൽപരമായും രാഷ്ട്രീയമായും ശത്രുതയുള്ള ശക്തികളെ വെല്ലുവിളിക്കാൻ സമൂഹത്തിന് കഴിഞ്ഞേക്കാവുന്ന ദിവസം വിദൂരമല്ല.